Syndroom van Cushing

Het biologische conflict dat verband houdt met de bijnierschors is “het verkeerde pad gekozen hebben”, “uit de koers vallen”, “de verkeerde kant op gegaan zijn”, “de verkeerde beslissing hebben gemaakt of de verkeerde keuze”.

Conflictactieve fase:

Celverlies (necrose) in de bijnierschors, evenredig aan de mate en duur van conflictactiviteit. Het biologische doel van het weefselverlies is om de productie van stresshormonen te verminderen om daarmee het individu te dwingen op het verkeerde pad te vertragen. Het volgende symptoom: gestresst moe voelen vanwege de lage cortisol- en aldosteronniveau. Dit verschilt van enige andere conflictactieve fase met een toename van energie als gevolg van de afgifte van cortisol (vecht en vluchtreactie). De toestand van onvoldoende productie van steroïde hormonen wordt hypoadrenalisme of de ziekte van Addison genoemd.

OPMERKING: Of de bijnierschors van de rechter- of linker nier wordt beïnvloed, wordt bepaald door iemands biologische handigheid en of het conflict moeder / kind of partner gerelateerd is.

Genezingsfase:

Tijdens de genezingsfase ontwikkelt zich een bijnier-cyste op de plek van de necrose. In de PCL-A fase vermenigvuldigen bijniercellen zich in de cyste, om het weefselverlies weer aan te vullen dat zich in de conflictactieve fase heeft voorgedaan. Deze cyste wordt gediagnosticeerd als een “bijnierkanker” (vergelijk met bijnierkanker gerelateerd aan het bijniermerg). Op basis van de Vijf Biologische Wetten kunnen de nieuwe cellen niet als “kankercellen” worden beschouwd, omdat de celvermeerdering in werkelijkheid een wederaanvullingsproces is.

Binnen negen maanden, op voorwaarde dat er geen conflictrecidieven zijn, verhardt de cyste en wordt deze een integraal onderdeel van de hormoonproducerende functie van de bijnieren (zie ook niercyste, ovariumcyste en testikelcyste). De verhoogde productie van stresshormonen dient het biologische doel om het organisme te helpen om op de goede weg te blijven.

OPMERKING: Alle organen die afkomstig zijn van het nieuw mesoderm (“luxe groep”), inclusief de bijnierschors, vertonen het biologische doel aan het einde van de genezingsfase. Nadat het genezingsproces is voltooid is het orgaan of weefsel sterker dan voorheen, waardoor het beter voorbereid is op een conflict van dezelfde soort.

Als de conflictactieve fase intens was kan zo’n bijniercystie behoorlijk groot worden, wat resulteert in overmatige productie van bijnierhormonen (hyperadrenalisme), syndroom van Conn (met een overproductie van aldosteron) of syndroom van Cushing (met een overproductie van cortisol). De symptomen van het syndroom van Cushing zijn een rond gezicht (of “maangezicht”) en gewichtstoename, met name op de romp, nek en de bovenrug (‘stierenrug’). Het gezwollen gezicht en de gewichtstoename worden veroorzaakt door waterretentie als de persoon tegelijkertijd conflict actief is met een verlatings- of bestaansconflict (het SYNDROOM). De waterretentie neemt ook toe als gevolg van de overproductie van cortisol (een stresshormoon). OPMERKING: De symptomen van Cushing zijn “bijwerkingen” van corticosteroïden. Vandaar dat het “Iatrogeen syndroom van Cushing” vrij algemeen bekend is vanwege het wijdverspreide gebruik van deze medicijnen.

De bijnieren produceren ook androgenen, een hormoon dat verantwoordelijk is voor de haargroei op plaatsen zoals het gezicht en de borst. Vrouwen met Cushing’s hebben daarom meestal extra gezichts- en lichaamshaar. Een grote bijniercyaan kan overmatige haargroei veroorzaken als gevolg van de verhoogde productie van androgenen. Deze toestand wordt hirsutisme genoemd.

Voor de zienswijze van de reguliere geneeskunde ten aanzien van het syndroom van Cushing, zie:

lumc.nl:

Het syndroom van Cushing is vernoemd naar een beroemde Amerikaanse neurochirurg, Harvey Cushing (1869-1939), die voor het eerst dit ziektebeeld beschreef. Het syndroom van Cushing wordt veroorzaakt door (meestal langdurige) blootstelling aan verhoogde spiegels van het bijnierschorshormoon cortisol. Lees meer →

mens en gezondheid

Het syndroom van Cushing is een weinig voorkomende aandoening, die wordt veroorzaakt door verhoogde cortisol-bloedspiegels. Cortisol is een essentieel hormoon uit de bijnierschors. De bijnieren zijn de klieren ter grootte van een druif die bovenop de nieren liggen en deel uitmaken van het hormonale (endocrien) systeem. Lees meer →

wikpedia

Het syndroom van Cushing (ICD-10 E24) is een verzameling van klinische tekens en symptomen die veroorzaakt wordt door een te hoog cortisolgehalte in het bloed (hypercortisolemie). Dit kan een gevolg zijn van inname van medicijnen die corticosteroïden bevatten, zoals inhalatie-corticosteroïden of huidzalven, of van een te hoge cortisol-productie door de bijnieren of vanuit de hypofyse. Cortisol is een hormoon, dat gemaakt wordt in de bijnieren, aangestuurd vanuit de hypofyse. Lees meer →