Viruszaak

Dr. Lanka ontmoet de pers
Sinds het begin van de jaren negentig staat de Duitse bioloog Dr. Stefan Lanka in de frontlinie van het uitdagen van de medische theorie waarin wordt gesteld dat virussen de oorzaak zijn van infectieziekten zoals hepatitis, aids, griep, polio, herpes of mazelen. Caroline Markolin, PhD heeft de activiteiten van Dr. Lanka uitgebreid gepresenteerd in haar video “Virus Mania” (bekijk daarvoor Deel 2 op deze website, vanaf 8:08).

Gebaseerd op zijn onderzoekswerk in de virologie ontdekte Dr. Lanka dat virussen in feite vitale componenten zijn van eenvoudige levensvormen die niet voorkomen in de meer complexe levensvormen, zoals die in de wereld van mensen, dieren of planten. Zijn onderzoek toont ook aan dat virussen, die als ‘virale infecties’ worden beschouwd, in werkelijkheid gewoon deeltjes van cellen zijn die abusievelijk worden geïnterpreteerd als bestanddelen van de betreffende virussen. Dr. Lanka heeft ook vastgesteld dat virussen geen destructief effect op de gastheer hebben, zoals algemeen wordt aangenomen. Deze ontdekkingen komen volledig overeen met de ontdekkingen van Dr. Ryke Geerd Hamer, die in de jaren tachtig al aantoonde dat microben in tegenstelling tot de gangbare theorie het organisme geen kwaad doen maar in tegenstelling daartoe juist een ondersteunende rol spelen gedurende de helingsfase van ziektes (zie ook de Vierde Biologische Wet van de GNM).

De “zaak van het mazelenvirus” tussen Dr. Stefan Lanka en de Duitse arts David Bardens genoot internationale aandacht (zie de 2015 bijdragen in CTV News Canada en BBC News). De zaak verhitte niet alleen het lopende “virusdebat”, het voedde ook de discussie over de rechtvaardiging van vaccinatie bij kinderen en vaccinatie in het algemeen. Hier volgt een kort overzicht van de kortlopende procedure:

Op 24 november 2011 maakte Dr. Lanka op zijn website bekend dat hij een prijs van €100.000 uitloofde aan iedereen die het bestaan van het mazelenvirus kon bewijzen. “De beloning zal worden uitbetaald, als een wetenschappelijke publicatie wordt gepresenteerd, waarin het bestaan van het mazelenvirus niet alleen wordt bewezen, maar ook, onder andere, waarin de diameter van het mazelenvirus is bepaald.” In januari 2012 maakte dr. David Bardens aanspraak op de belofte van Dr. Lanka. Hij bood zes papers aan over het onderwerp en vroeg Dr. Lanka om de €100.000 over te maken naar zijn bankrekening.

Deze zes papers waren:

1. Enders JF, Peebles TC. Propagation in tissue cultures of cytopathogenic agents from patients with measles. Proc Soc Exp Biol Med. 1954 Jun;86(2):277–286.
2. Bech V, Magnus Pv. Studies on measles virus in monkey kidney tissue cultures. Acta Pathol Microbiol Scand. 1959; 42(1): 75–85
3. Horikami SM, Moyer SA. Structure, Transcription, and Replication of Measles Virus. Curr Top Microbiol Immunol. 1995; 191: 35–50.
4. Nakai M, Imagawa DT. Electron microscopy of measles virus replication. J Virol. 1969 Feb; 3(2): 187–97.
5. Lund GA, Tyrell, DL, Bradley RD, Scraba DG. The molecular length of measles virus RNA and the structural organization of measles nucleocapsids. J Gen Virol. 1984 Sep;65 (Pt 9):1535–42.
6. Daikoku E, Morita C, Kohno T, Sano K. Analysis of Morphology and Infectivity of Measles Virus Particles. Bulletin of the Osaka Medical College. 2007; 53(2): 107–14.

Dr. Lanka weigerde het geld te betalen vanwege zijn stelling dat de publicaties geen toereikend bewijs leverden. Vervolgens daagde Dr. Bardens Dr. Lanka voor de rechtbank. Op 12 maart 2015 sprak het District Court Ravensburg in Zuid-Duitsland uit dat voldoende bewijs was geleverd en oordeelde dat Dr. Lanka zou betalen. Dr. Lanka ging in beroep tegen de uitspraak. Op 16 februari 2016 herzag de Hogere Regionale Rechtbank van Stuttgart (OLG) deze uitspraak en oordeelde dat Dr. Bardens niet voldeed aan de criteria voor het leveren van bewijs voor het bestaan van het mazelenvirus in één publicatie, zoals gevraagd door Dr. Lanka in zijn aankondiging. Daarom hoeft Dr. Lanka het prijzengeld niet te betalen. Op 1 december 2016 bevestigde de Eerste Burgerlijke Senaat van het Duitse Federale Hof van Justitie (BGH) de uitspraak van de OLG Stuttgart.

Critici van dit gerechtelijke vonnis beweren dat de overwinning van Dr. Lanka uitsluitend gebaseerd is op de formulering van het een en ander, namelijk door de gevraagde presentatie van het bewijs in een enkele publicatie aan te tonen (die Dr. Bardens niet kon geven). Dit argument leidt echter de aandacht af van de essentiële punten. Volgens de notulen van de gerechtelijke procedure (pagina 7 / eerste paragraaf) verklaarde Andreas Podbielski als hoofd van de afdeling Medische Microbiologie, Virologie en Hygiëne in het Universitair Ziekenhuis in Rostock, die een van de experts was tijdens het proces, dat hoewel het bestaan van de mazelen kon worden geconcludeerd uit de samenvatting van de zes papers zoals deze werden ingediend door Dr. Bardens, geen van de auteurs enige gecontroleerde proeven had uitgevoerd volgens internationale, wetenschappelijke standaarden en principes van goed wetenschappelijk onderzoek (zie ook de methode van “indirect bewijs”).  Professor Podbielski beschouwt dit gebrek aan controleexperimenten als een “methodologische zwakte” van de genoemde publicaties, wat toch als een van de toonaangevende studies is over dit onderwerp “het mazelenvirus” moet worden beschouwd (er bestaan geen andere documenten waarin wordt geprobeerd het  bestaan van het mazelenvirus te bewijzen). Dus, op dit punt is er nog geen publicatie over het bestaan van het mazelenvirus dat de toets der kritiek van goed wetenschappelijk onderzoek kan doorstaan.

Bovendien werd tijdens het proces opgemerkt dat het Robert Koch Instituut (RKI), de hoogste Duitse autoriteit op het gebied van infectieziekten, in strijd met de wettigheid ervan met betrekking tot § 4 Infection Protection Act (IfSG), zijn tests omtrent het vermeende mazelenvirus niet heeft uitgevoerd en gepubliceerd. De RKI beweert dat zij intern onderzoek heeft gedaan naar het mazelenvirus, maar weigert de resultaten over te dragen of te publiceren.