Germaanse  Geneeskunde

NIERVERZAMELBUIZEN CONSTELLATIE

Biologische conflicten: verlatingsconflict, bestaansconflict, vluchtelingconflict – zich voelen als een “vis op het droge”

Hersen- en Orgaanniveau:

Een verlatingsconflict, een bestaansconflict of een vluchtelingconflict houden verband met de nierverzamelbuizen. De nierverzamelbuizen van de rechter nier worden aangestuurd vanuit de rechterkant van de hersenstam; de nierverzamelbuizen van de linker nier worden bediend vanaf de linkerkant van de hersenstam. Er is geen kruislings verband tussen de hersenen en het orgaan.

Het eerste conflict heeft een willekeurige impact in de rechter- of linker hersenhelft. De NVB-constellatie treedt in werking op het moment dat beide relais van de nierverzamelbuizen zijn aangedaan. De constellatie kan permanent zijn of terugkerend, als gevolg van sporen of terugvallen in de conflicten.

Op geestelijk niveau presenteert de NVB-constellatie zich als gedesoriënteerdheid. Mensen met deze constellatie hebben een slecht richtingsgevoel en raken gemakkelijk verdwaald op onbekende plaatsen. Ze kunnen slecht overweg met routebeschrijving en halen rechts en links door elkaar. Ze vinden het moeilijk om hun weg te vinden in grote gebouwen zoals hotels, kantoorgebouwen of luchthavens. Grote winkelcentra zijn als een doolhof waar ze in cirkels rondlopen, totdat ze – eindelijk – hun weg naar buiten hebben gevonden (wat meestal niet is waar ze binnenkwamen). Rijden in onbekend gebied veroorzaakt vaak interne onrust. Wegbokkeringen, omleidingen of het nemen van de verkeerde afslag op een snelweg brengen hen in paniek. Ze vinden alleen reizen niet prettig en ze zullen niet gemakkelijk nieuwe gebieden verkennen (vergelijk met Zweef Constellatie). Als ze een vliegtuig moeten nemen, zijn ze ruim op tijd voor vertrek op de luchthaven. Ze gaan meestal rechtstreeks naar de gate en zitten dicht in de buurt van de balie, met instapkaart en paspoort in de aanslag; het zijn de eersten die instappen.

Opmerking

Gedesoriënteerdheid ontwikkelt zich alleen bij een NVB Constellatie, niet bij een Hersenstam Constellatie waarbij slechts één van de twee nierverzamelbuisrelais betrokken is.

Het is een bekend fenomeen dat mensen die verdwalen in de woestijn in lussen rondlopen, terwijl ze geloven dat ze in een rechte lijn gaan. Onderzoekers van het Max Planck Institute for Biological Cybernetics in Duitsland suggereren dat het gebrek aan externe referentiepunten ervoor zorgt dat iemand in cirkels loopt (Live Science: (“Why do humans walk in circles?”, Live Science, 5 augustus 2011). De bevindingen van Dr. Hamer laten zien dat een gebrek aan interne of emotionele referentiepunten, wat wordt ervaren als een verlatings-, bestaans- ​​of vluchtelingconflict, hetzelfde gedrag genereert. Dieren gedragen zich op een vergelijkbare manier. Een verdwaald jong hert verlaat bijvoorbeeld het gebied niet, want als het zou rondrennen, zou de moeder het niet kunnen vinden.

De mate van gedesoriënteerdheid is evenredig aan de intensiteit van de conflicten. Bij een sterke constellatie kan de desoriëntatie een mate bereiken waarbij de persoon de omgeving niet meer herkent. Bij ouderen wordt een NVB-Constellatie vaak veroorzaakt door een ziekenhuisopname (eerste vluchtelingconflict) waarna vervolgens te worden overgebracht naar een verpleeghuis (tweede vluchtelingconflict), waar ze zich als “een vis op het droge” voelen, weg van hun huis, haard en hun familie (zie ook dementie die verband houdt met scheidingsconflicten).

Hersen CT

Het verhaal: “Toen de vrouw in deze casestudy vijf jaar oud was kreeg ze het volgende te horen: “Als je niet lief bent, ga je naar tante Clara.” Inderdaad, laatstgenoemde wilde het kind graag adopteren, wat geen zeldzaamheid was in gezinnen met kinderen in die tijd. Even voor de duidelijkheid: tante Clara was geen monster, ze was heel aardig … maar het idee om gescheiden te zijn van haar ouders, broers en zussen, speelkameraadjes, het huis van haar ouders en de buren was voor het meisje erg beangstigend. Het kind leed een vluchtelingconflict, veroorzaakt door de angst om te moeten verhuizen. We weten niet precies wanneer en bij welke gelegenheid het tweede conflict plaatshad, maar het was hoogstwaarschijnlijk tijdens een bezoek aan tante Clara. Het kind wilde graag naar huis en was bang achter te moeten blijven bij haar tante. Omdat ze keer op keer hoorde: “Als je niet lief bent, ga je naar tante Clara”, leefde het kind voortdurend in de angst om naar haar tante te worden gebracht. Vanaf dat moment had ze twee conflictsporen; de een: ze zou niet lief zijn en de ander: reizen. Dit is zo gebleven tot de tijd van de huidige opnames (1994). Hoewel de patiënt nu 50 jaar oud is, moeder is van een volwassen dochter en de vrouw van een dokter, probeert ze nog steeds lief te zijn en, zo mogelijk, niet te reizen. Een ander conflictspoor is haar moeder en die ene zin met die zware gevolgen. De patiënt hoefde maar een brief of een telefoontje van haar moeder te krijgen en ze viel onmiddellijk terug in haar vluchtelingconflict! Als ze op dat moment zou reizen, zou ze aan twee vluchtelingconflicten lijden die de nierverzamelbuizen van beide nieren zou betreffen.

Eens gebeurde het echter dat beide conflictsporen tegelijkertijd werden geactiveerd, toen ze, na een ruzie met haar moeder, door haar man werd overgehaald om met hem naar Beieren (Duitsland) te reizen voor een korte vakantie. Zodra ze een paar honderd kilometer hadden gereden realiseerde de man zich verbaasd dat zijn vrouw totaal gedesoriënteerd was. Misschien, dacht hij, zou het beter worden als ze op hun bestemming zijn; maar daar werd het alleen maar erger. Keer op keer vroeg zijn vrouw waar ze was, kon de hotelkamer niet vinden en dwaalde volledig gedesoriënteerd door het hotel. Omdat haar man de Nieuwe Geneeskunde kende begreep hij meteen dat zijn vrouw in een NVB-Constellatie verkeerde. Zoals hij ons later tijdens een seminar vertelde, vroeg hij zich af: “Wat zou Dr. Hamer nu doen of adviseren?” Hij zou hebben gezegd: “Ga met je vrouw naar huis!” Dus dat is wat hij deed. De dokter nam zijn gedesoriënteerde vrouw bij de hand, begeleidde haar terug naar de auto, pakte de bagage weer in en ging zo snel mogelijk naar huis, waar ze laat in de middag arriveerden. Zijn vrouw herkende haar eigen huis echter niet en vroeg haar man waar ze waren. Opnieuw vroeg de man zich af: “Wat zou Dr. Hamer nu doen of adviseren?” Antwoord: “Hij zou zeggen: “Ga met je vrouw naar waar ze het liefste is.” Nou, ook dat was gemakkelijk. Het kippen- en ganzenhok aan het einde van de tuin, op ongeveer 50 meter van het huis, was de favoriete plek van zijn vrouw. Weer pakte hij haar bij de hand en liep samen met haar naar het kippenhok. Daar zaten ze een tijdje en keken naar de kippen. Uiteindelijk draaide zijn vrouw zich om en zei: “Horst, we zijn thuis!” (Bron: Ryke Geerd Hamer, Vermächtnis einer Neuen Medizin, Deel 2, blz. 105).

De NVB-Constellatie creëert de ​​dwang om dicht bij huis te blijven. Het doel van deze behoefte vindt zijn oorsprong in het biologische conflict van het uit “de wateromgeving” te worden geworpen en op het land aan te spoelen. De instinctieve reactie van “blijven waar je bent” (figuurlijk gesproken “dicht bij de kust”) biedt de kans om door de volgende golf te worden opgenomen en als het ware naar huis te worden gedragen. Dit aangeboren gedrag wordt aangestuurd vanuit de twee nierverzamelbuisrelais en wordt geactiveerd door de constellatie.

Zo verplaatsen mensen in een NVB-Constellatie zich alleen binnen een bepaalde straal van huis. Hoe intenser de constellatie, hoe kleiner die straal. Een sterke constellatie kan al de angst opwekken om het huis te verlaten, angst om zelfs kortere afstanden te moeten reizen (“Als ik er al over nadenk om in de auto te stappen en ergens naar toe te gaan, voel ik al de paniek en denk ik dat het te ver is om te gaan”), of een angst om gezamenlijk te reizen (weg van de thuisbasis). Hier vinden we ook wat bekend staat als agorafobie, een angst voor openbare ruimten en drukte (vergelijk met claustrofobie bij een Motorische Cortex Constellatie en sociale teruggetrokkenheid bij een Autistische Constellatie). De angst is in wezen een angst om niet meer thuis te kunnen komen (zie ook angstaanvallen en paniekaanvallen), die voortkomen uit een eerder verlatings-, bestaans- ​​of vluchtelingconflict, die werd ervaren als “verdwaald te zijn in de woestijn”.

De Biologische Speciaalprogramma’s lopen tegelijkertijd op orgaanniveau. Bij het conflict van “zich als een vis op het droge voelen” sluiten de nierverzamelbuizen zich door celvermeerdering, waardoor vocht wordt vastgehouden om het organisme van voldoende water te kunnen blijven voorzien. Zowel de fysieke als de geestelijke symptomen dienen daarom een biologisch doel. Het is al lang bekend dat mensen met weinig urineproductie ook gedesoriënteerd zijn. De “uremische desoriëntatie”, zoals het wordt genoemd, wordt verondersteld het gevolg te zijn van de minimale uitscheiding via de urine. De ware reden is echter de NVB-Constellatie. Dr. Hamer: “Oligurie (een urineproductie tussen 150 – 400 ml per dag) en anurie (minder dan 50 ml per dag) zijn termen die niet alleen duiden op een fysieke-, maar ook op een psychiatrische diagnose.” Hetzelfde geldt wanneer iemand wordt gedialyseerd vanwege het falen van beide nieren. De desoriëntatie die wordt gezien bij dialysepatiënten wordt niet, zoals wordt verondersteld, veroorzaakt door uitdroging, vitamine B12-tekort of een lage bloedsuikerspiegel, maar door de Schizofrene Constellatie waarbij beide nierverzamelbuisrelais betrokken zijn. Het spreekt voor zich dat dialysepatiënten vaak te maken hebben met additionele bestaansconflicten, wat de geestelijke symptomen verder verergert.

Opmerking

De chirurgische verwijdering van een nier of van beide nieren (bilaterale nefrectomie) zorgt er niet voor dat de gedesoriënteerdheid ook verdwijnt, omdat de desoriëntatie wordt aangestuurd door de hersenen!

De buitenste oogspier (buitenste gladde rechte oogspier) wordt gevoed door de nervus abducens (zesde hersenzenuw) die voortkomt uit de controlecentra van de nierverzamelbuizen. In het geval van een verlatings-, bestaans- ​​of vluchtelingconflict trekt de buitenste oogspier de ogen naar buiten. Wanneer het conflict in het relais van de rechter nierverzamelbuizen optreedt, wijkt het rechteroog naar rechts af; wanneer het linker nierverzamelbuisrelais is aangedaan, wijkt het linkeroog naar links af (vergelijk met scheelzien gerelateerd aan de extra-oculaire oogspieren). Bij een NVB-Constellatie wijken beide ogen zijwaarts af, wat het individu biologisch gezien in staat stelt om de oceaan, dat wil zeggen het huis, in zicht te houden.

Naast de ruimtelijke desoriëntatie creëert de NVB-Constellatie een verlies van tijdsbesef, om precies te zijn een verlies van gevoel van de huidige tijd (vergelijk met korte termijn geheugenverlies gerelateerd aan een (Post) Sensorische Cortex-Constellatie). Een intense constellatie veroorzaakt wanen, alsof men in een eerdere periode van iemands leven leefde. En dit is precies het doel van de constellatie. Wanneer het verlatings-, bestaans- ​​of vluchtelingconflict emotioneel te zwaar wordt, stelt de constellatie iemand in staat zich terug te trekken in een emotioneel toevluchtsoord, waar men zich niet alleen voelt.

Verwardheid, zich verloren voelen in figuurlijke zin, is een andere indicatie van een NVB-Constellatie (zie ook Hersenstam Constellatie). Men heeft waargenomen dat mensen, ongeacht hun leeftijd, in de war raakten wanneer ze in het ziekenhuis werden opgenomen. Sommigen herkenden zelfs hun familieleden die op bezoek kwamen niet meer. Wanneer dit bij ouderen optreedt interpreteren artsen dit al snel als een teken van dementie. In februari 2017 verscheen op PravdaTV.com een ​​Duits artikel met de titel “Gezond thuis, dement in het ziekenhuis”. (Zu Hause gesund, im Krankenhaus plötzlich dement). De auteur schrijft: “De verwardheid of dementie van deze mensen is niet door hun leeftijd ontstaan. De verwarring is het gevolg van in het ziekenhuis te zijn. Want zodra ze weer thuis zijn, verdwijnt de verwardheid. “ Met German New Medicine® hebben we de wetenschap in handen die deze schijnbare inconsistentie verklaart.

Wat een “coma vigil” (wakend coma) wordt genoemd, wordt veroorzaakt door een acute NVB-Constellatie. Een wakend coma is een semi-bewuste, aanhoudende vegetatieve toestand, waarbij de patiënt wakker lijkt, met open ogen en staart. De persoon reageert totaal niet en herkent zijn of haar omgeving niet.

Gedesoriënteerdheid, verlies van tijdsbesef en verwardheid zijn symptomen van de zogenaamde ziekte van Alzheimer (zie ook Alzheimer bij korte termijn geheugenverlies en dementie gerelateerd aan een (Post) Sensorische Cortex-Constellatie). In de conventionele geneeskunde wordt aangenomen dat de ziekte van Alzheimer genetisch is bepaald of wordt veroorzaakt door een vitamine B12-tekort, hypothyreoïdie, systemische infecties of als gevolg van een beroerte. Het onderzoek van Dr. Hamer toont aan dat de geestelijke toestand van Alzheimer het gevolg is van voortdurende verlatings-, bestaans- ​​of vluchtelingconflicten. Het toenemende aantal mensen met de ziekte van Alzheimer in de vergrijzende bevolking van vandaag de dag heeft niets te maken met defecte genen, vitaminetekorten en dergelijke, maar houdt rechtstreeks verband met een samenleving waarin steeds meer mensen in armoede leven (bestaansconflicten) en waar veel ouderen alleen moeten leven in verpleegtehuizen (verlatingsconflicten, vluchtelingconflicten). In samenlevingen waar ouderen worden vereerd met een integrale leefwijze binnen de gemeenschap, is de ziekte van Alzheimer niet bekend.

“Eenzaamheid op latere leeftijd verdubbelt het risico op de ziekte van Alzheimer”
(Archives of General Psychiatry, 2007)

Verzamelen

Verzamelen, de drang om bepaalde items te vergaren of op te slaan is ook gekoppeld aan een NVB-Constellatie (vergelijk met een “verzamelstoornis” gerelateerd aan de Zweef Constellatie). Gedreven door steeds terugkerende bestaansconflicten slaat de verzamelaar bepaalde voorwerpen op, zoals huishoudelijke artikelen of voedsel, in de overtuiging dat ze op een bepaald moment in de toekomst nodig zullen zijn. Aan de verzamelde voorwerpen (boeken, tijdschriften, kranten en dergelijke) liggen onderliggende verlatingsconflicten met een emotionele betekenis ten grondslag. Omringd door de dingen die hij/zij verzamelt voelt de persoon zich veilig en niet alleen. Wat precies een persoon opslaat is een aanwijzing voor de oorspronkelijke conflicten.

Deze YouTube video laat een vrouw zien die knuffels verzamelt. Let op haar gedrag, die bij 0:54-1:36 een rijpingsstop laat zien.

Een verzamelmanie en dwangmatig shoppen dienen hetzelfde doel. De onweerstaanbare drang om bepaalde items te verzamelen en overbodige dingen te kopen komt vaak voort uit een emotionele behoefte die wordt veroorzaakt door aanhoudende verlatings- of bestaansconflicten (vergelijk met verslavingsgedrag).