BOULIMIA CONSTELLATIE
Biologische conflicten: angst-walgingsconflict, territoriumergernis-conflict, weerstandsconflict, identiteitsconflict, afhankelijk van geslacht, lateraliteit en hormoonstatus.
INTRODUCTIE – THEORIEËN – SCHIZOFRENE CONSTELLATIE– HERSENSTAM CONSTELLATIE – NIERVERZAMELBUIZEN CONSTELLATIE– KLEINE HERSENEN CONSTELLATIE – HERSENMERG CONSTELLATIE– BIJT CONSTELLATIE– MOTORISCHE CORTEX CONSTELLATIE– (POST) SENSORISCHE CORTEX CONSTELLATIE – GEUR CONSTELLATIE– DE TEMPORALE KWABBEN– POSTMORTALE CONSTELLATIE – CASANOVA CONSTELLATIE – NYMFO CONSTELLATIE– AGRESSIEVE CONSTELLATIE – ZWEEF CONSTELLATIE – GEHOOR CONSTELLATIE – MYTHO CONSTELLATIE – AUTISTISCHE CONSTELLATIE – MARKEER CONSTELLATIE– BOULIMIA CONSTELLATIE– ANOREXIA CONSTELLATIE– PARANOIA CONSTELLATIE– FRONTAAL CONSTELLATIE – FRONTO-OCCITIPALE CONSTELLATIE– ADDITIONELE HERSENSCHORS CONFLICTEN – INDEX A-Z
Biologische conflicten: angst-walgingsconflict, territoriumergernis-conflict, weerstandsconflict, identiteitsconflict, afhankelijk van geslacht, lateraliteit en hormoonstatus.
Hersen- en orgaanniveau: De betreffende hersenrelais zijn de controlecentra van de alfa-eilandcellen van de alvleesklier (linker diencephalon) en de maag (rechter temporale kwab). OPMERKING: Wanneer het territoriumergernis-conflict of identiteitsconflict de galwegen of alvleeskliergangen betreft, die het controlecentrum delen met de maag (kleine kromming), bevindt de persoon zich niet in een Boulimia Constellatie.
De constellatie treedt in op het moment dat het tweede conflict zich registreert in de tegenoverliggende hersenhelft. De constellatie kan permanent of terugkerend zijn als gevolg van sporen of terugvallen in de conflicten. OPMERKING: Een Boulimia Constellatie veroorzaakt geen manische depressie of rijpingsstop. Een manische depressie ontstaat alleen wanneer bij beide conflicten de temporale kwabben betrokken zijn.
Rechtshandige man (NHS)
Territoriumergernis-conflict
Angst-walgingsconflict
Linkshandige man (NHS).
Weerstandsconflict
Territoriumergernis-conflict *
Rechtshandige man (LTS)
Angst-walgingsconflict
Territoriumergernis-conflict
Linkshandige man (LTS)
Identiteitsconflict
Angst-walgingsconflict *
Rechtshandige vrouw (NHS)
Angst-walgingsconflict
Territoriumergernis-conflict
Linkshandige vrouw (NHS)
Identiteitsconflict
Angst-walgingsconflict *
Rechtshandige vrouw (LOS)
Territoriumergernis-conflict
Angst-walgingsconflict
Linkshandige vrouw (LOS)
Weerstandsconflict
Territoriumergernis-conflict *
NHS = Normale hormoonstatus LTS = Lage testosteronstatus LOS = Lage oestrogeenstatus
*Bij linkshandigen wordt het conflict overgeheveld naar de andere hersenhelft
Boulimia (bulimia nervosa) uit zich als dwangmatige eetbuien gevolgd door dwangmatig purgeren. Het ongecontroleerde eten (eetbuien) wordt aangezet vanuit het controlecentrum van de alfa-eilandcellen (tijdens conflictactiviteit daalt de bloedsuikerspiegel, resulterend in hypoglykemie en een verlangen naar voedsel om het lage glucosegehalte te compenseren). De drang om te braken (purgeren) wordt veroorzaakt door het maagrelais (vergelijk met anorexia waarbij het braken niet dwangmatig is maar opzettelijk, om gewichtstoename te voorkomen). Gewichtstoename is niet per se de zorg van iemand met boulimia. In tegenstelling tot anorexia kunnen mensen met boulimia een normaal gewicht of zelfs overgewicht hebben, vooral wanneer het conflict met betrekking tot de alfa-eilandcellen (angst-walgingsconflict of weerstandsconflict) sterker is. In dit geval is het overmatige eten van grote hoeveelheden voedsel dominant. Als echter het maag-gerelateerde conflict (territoriumergernis-conflict of identiteitsconflict) is geaccentueerd, neemt het compulsieve purgeren de overhand – samen met een depressieve stemming (zie primaire depressie). Wanneer beide conflicten even sterk zijn blijft de persoon met boulimia gevangen in een eetbui-purgeringscyclus. De omvang van de dwangmatigheden is evenredig aan de intensiteit van de conflicten.
Manisch gedrag duidt op een additioneel conflict dat verband houdt met de linker temporale kwab, bijvoorbeeld een territoriumangst-conflict of een schrikangst-conflict die een Autistische Constellatie veroorzaakt (de dwang om zich terug te trekken) of een tweede territoriumergernis-conflict of identiteitsconflict, resulterend in een Agressieve Constellatie. Nu is de persoon met boulimia manisch-depressief (zie aanvullende conflicten). Een rijpingsstop onthult dat de conflicten plaatsvonden vóór de leeftijd van 23 jaar.
Boulimia komt opvallend vaak voor bij vrouwen. De diagnose boulimia wordt gesteld bij meisjes van vijf jaar tot vrouwen in de zestig. De aandoening komt echter meestal voor tijdens de tienerjaren. De soorten conflicten die verband houden met de Boulimia Constellatie bieden een verklaring waarom dit het geval is. Een angst-walgingsconflict komt vaak voor in combinatie met een beangstigende seksuele ervaring (seksueel misbruik, seksuele molestatie, gedwongen orale seks, blootstelling aan pornografie, “walgelijke” eerste keer seks, “vuile” seks). Een territoriumergernis-conflict treedt meestal op bij ergernissen in het ouderlijk huis (ruziënde ouders, strijd met een familielid) of ruzies op school (pesten, slecht worden behandeld door een leraar). Een identiteitsconflict kan worden veroorzaakt door het verlies van een ouder (emotionele verwaarlozing, echtscheiding, overlijden) of het verlies van een goede vriend. Het verliezen van iemands eerste liefde kan ook leiden tot een identiteitsconflict van ‘niet weten waar bij te horen”. Bij tienerjongens kan het conflict worden veroorzaakt door zich ongerust te maken over iemands seksuele identiteit of “ergens niet bij horen”.
Deze hersen-CT is van een linkshandige, 24-jarige vrouw met terugkerende boulimia. Op het moment dat de hersenscan werd gemaakt werd het identiteitsconflict (rechter temporale kwab – blauwe pijlen) weergegeven als opgelost (ongelijke randen van de Hamerse Haard). Daarom had ze op dat moment geen dwang om te braken. Het identiteitsconflict (haar eerste conflict – zie conflictvolgorde) houdt verband met het leed rondom haar vader, die het gezin verliet toen ze pas 11 jaar was.
Uit de scherpe randen van de Hamerse Haard in het relais van de alfa-eilandcellen (linker diencephalon – groene pijlen) kan worden afgeleid dat het angst-walgingsconflict nog steeds actief is, waardoor een grote behoefte naar voedsel ontstaat vanwege de lage bloedsuikerspiegel (hypoglykemie) en dus gewichtstoename. Het angst-walgingsconflict (haar tweede conflict) vond plaats op 14-jarige leeftijd toen ze seksueel werd misbruikt door haar nieuwe stiefvader. De hersenscan laat zien dat ze dit conflict heeft meegenomen in haar volwassenheid.
Merk op dat ze ook actief is met een identiteitsconflict gerelateerd aan het oppervlakkig rectumslijmvlies-relais (linker temporale kwab – rode pijlen), wat aangeeft dat ze zich naast een Boulimia Constellatie ook in een Agressieve Constellatie bevindt (haar tweede identiteitsconflict werd veroorzaakt door de onverwachte breuk met haar vriend toen ze 18 was). Vandaar dat recidieven van haar eerste identiteitsconflict (het “vader-spoor”) de Boulimia Constellatie alsmede dwangmatige eetbuien/purgeren en de dwang om zichzelf te snijden, reactiveren. Omdat ze op dit moment manisch-depressief is met een accentuering van de depressieve stemming heeft ze in die periode zelfmoordgedachten.
De GNM benadering is om vast te stellen op welke leeftijd het tweede conflict zich voordeed (zie conflictvolgorde), aangezien dit het moment was waarop de Boulimia Constellatie de intrede deed. Het algemene doel is om dat conflict op te lossen en strategieën te ontwikkelen om conflictsporen te vermijden. Zodra de persoon uit de constellatie is eindigen de dwangmatige handelingen. In het bovenstaande geval zou het oplossen van het eerste identiteitsconflict beide constellaties tegelijkertijd opheffen.
Boulimia kan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken en vereist daarom medische bijstand. Als een intens conflict dat verband houdt met de alfa-eilandcellen wordt opgelost, is het belangrijk om voorbereid te zijn op een acute daling van de bloedsuikerspiegel (hypoglykemische shock) die optreedt tijdens de Epileptoïde Crisis.
Conventionele therapeutische benaderingen, waaronder algemene stressvermindering, psychotherapeutische modaliteiten zoals cognitieve gedragstherapie, gezins-/systemische therapie, systemische gezinsopstellingen of het veranderen van de houding ten opzichte van voedsel en gewicht (het ontwikkelen van een voedingsplan, het integreren van een gezond dieet) kan een korte verlichting bieden. Meestal is het “succes” echter van korte duur omdat de onderliggende biologische conflicten niet werden geadresseerd.
BRON: https://learninggnm.com/constellations/documents/bulimia_constellation.html