De medische wetenschap heeft de laatste decennia talrijke theorieën geïntroduceerd over wat een allergische reactie veroorzaakt. Een van de meest populaire visies is dat wij een allergie ontwikkelen als ons organisme wordt blootgesteld aan een irriterende substantie, terwijl ons afweersysteem zwak is. Maar waarom reageert de een met een loopneus, een ander met astma en weer een ander met huiduitslag?

Dr. med. Ryke Geerd Hamer, internist, medisch onderzoeker en grondlegger van de Germaanse Geneeskunde, verklaart het allergie-proces als een biologische interactie tussen de psyche, de hersenen en het overeenkomstige orgaan. In 1981 ontdekte dr. Hamer dat elke ziekte met een schokkende ervaring begint, die ons volledig overrompelt. Hij noemt dit onverwachte conflict een DHS (Dirk Hamer Syndroom), ter ere van zijn zoon Dirk wiens tragische dood de aanzet gaf tot dr. Hamer’s eigen kanker. Zo’n onverwachte gebeurtenis hoeft niet per se spectaculair te zijn. Hij kan eenvoudig worden teweeggebracht door een onverwachte ergernis of als iemand ons raakt met bv. een beledigende opmerking. Dr. Hamer ontdekte dat, op het moment van het DHS, de conflictschok inslaat in een specifiek gebiedje in de hersenen, waar het een laesie veroorzaakt die op een hersenscan duidelijk kan worden geïdentificeerd als een stel scherpe schietschijfvormige ringen. De reactie aan het orgaan wordt bepaald door het deel van de hersenen waar conflictschok geregistreerd wordt.

Volgens de Germaanse Nieuwe Geneeskunde bestaat elke zogenaamde ziekte uit twee fasen. In de eerste, conflictactieve fase voelen we ons mentaal gespannen, hebben we koude ledematen, weinig eetlust en lijden aan slaapstoornissen. Wanneer we het conflict oplossen komen we in de oplossings- of helingsfase. Dit is de fase waarin de psyche, de hersenen en het overeenkomstige orgaan door de herstelfase gaan, vaak een moeizaam proces met vermoeidheid, koorts, ontstekingen, infecties en pijn.

Symptomen die kenmerkend zijn voor zowel de reguliere verkoudheid als bepaalde allergische reacties zijn een verstopte neus, een loopneus en niezen. Het neusslijmvlies wordt aangestuurd door een hersenrelais in de frontale kwab van de grote hersenen. Door het analyseren van duizenden hersenscans stelde Dr. Hamer vast dat het precies dit bijzondere hersengebied is dat is aangedaan wanneer we een “Dit stinkt!”-conflict ervaren, zoals hij het noemt. Zijn bevindingen bevestigen dat een “stinkconflict” letterlijk ervaren kan worden, bv. door een plotselinge onaangename stank, of in figuurlijke zin, als ergens “een luchtje aan zit”. Op het moment dat het conflict plaatsvindt, begint het neusslijmvlies te ulcereren, een proces dat gewoonlijk onopgemerkt verloopt. Wat echter opvalt zijn de typische signalen van de conflictactieve fase, zoals rillingen, een verlies van eetlust en een zekere rusteloosheid. Maar zodra we het conflict oplossen, veelal door het verlaten van de omgeving of de situatie die ”stinkt”, wordt de ulceratie in het neusslijmvlies weer aangevuld. De aanvulling van het weefselverlies veroorzaakt een verstopte neus en vaak hoofdpijn als gevolg van het hersenoedeem in het getroffen hersengebied dat ook geneest. Niezen en een loopneus zijn daarom tekenen dat het organisme eindelijk de restanten van het herstelproces uitdrijft en figuurlijk gesproken van dat wat de “stank” aanvankelijk heeft veroorzaakt.

Wanneer we een onverwachte conflictschok doormaken is onze geest in een acute waakzame staat. Ons onderbewustzijn slaat op dat moment alle componenten op die bij de conflictsituatie horen, zoals de geur, smaak, geluiden, dingen of mensen, totdat het conflict volledig is opgelost. In de Germaanse Nieuwe Geneeskunde noemen we de indrukken, die bij de nasleep van het DHS blijven bestaan, “sporen”. Deze sporen zijn zeer belangrijk omdat, als iemand zich reeds in de helingsfase bevindt en plotseling door associatie of werkelijk contact op een spoor “trapt”, het hele conflict gereactiveerd wordt en het Biologische Speciaalprogramma, met alle symptomen die bij het specifieke conflict horen, opnieuw worden opgestart. Dit is in biologische termen een allergische reactie. Dus wat gewoonlijk een allergie wordt genoemd, is in feite reeds de helingsfase na een terugval van het conflict. De biologische betekenis van de allergie is om als een waarschuwingssysteem te dienen, dat zegt: “In een dergelijke situatie heb je een DHS gehad”. Kijk uit!”

Wanneer iemand allergisch is voor bepaalde voedingsstoffen, zoals pinda’s, eieren, aardbeien of chocola, dan heeft men die voedingsstof hoogstwaarschijnlijk gegeten op het moment van de conflictschok. Nu moeten we duidelijk zijn: Wanneer we deze stof uit ons dieet weglaten, is het NIET het vermijden van het voedsel dat de allergie geneest, maar juist het vermijden van het spoor! Wanneer een persoon op bepaalde pollen met een loopneus reageert, mogen we vaststellen dat de bewuste pollen aanwezig waren toen het “Dit stinkt” conflict plaatsvond. Zolang het conflict niet volledig is opgelost, zullen de specifieke pollen als een spoor dienen en zal de “seizoen-allergie” jaar na jaar terugkeren.