Eierstok-kanker

Eierstok-kanker

Eierstok-kanker is het gevolg van een:

Het biologische conflict dat verband houdt met de eierstokken is een verliesconflict met betrekking tot het verlies van een geliefde . In vergelijking met de mannelijke equivalent, testikelkanker, is het verliesconflict gerelateerd aan de vrouwelijke geslachtscellen dieper liggend. De angst om een ​​geliefd persoon te verliezen kan het conflict al veroorzaken.  Constante zelfbeschuldiging na een scheiding of de dood van iemand die dichtbij is kan het conflict actief houden. Vrouwen lijden ook verliesconflicten na miskramen of gedwongen abortussen. Een verliesconflict kan worden geactiveerd door een ruzie, verraad of vreemd gaan van een partner of vriend.

Conflictactieve fase:

Psyche: Pijn of verdriet over verlies van kind of kleinkind. Ook: conflict met partner.

Lichaam: Cel-afbouw / necrose (celverlies) in de eierstok. Vanwege de vermindering van oestrogeen producerende cellen neemt het oestrogeenniveau af. Afhankelijk van de intensiteit van het conflict resulteert langdurige conflictactiviteit in onregelmatige menstruaties, een vertraagde menarche (eerste menstruatie), amenorroe (afwezigheid van menstruatie) of onvruchtbaarheid totdat het conflict is opgelost (zie ook de baarmoederhals). Het “verlies” van het niet-gekregen kind kan leiden tot blijvende onvruchtbaarheid.

OPMERKING: Of de rechter of linker eierstok is aangedaan wordt bepaald door de biologische handigheid van een vrouw en of het conflict moeder / kind of partnergerelateerd is.

Genezingsfase:

Psyche: Niet langer verzet, wrok of verdriet over de situatie of gebeurtenis. Werkelijk opgelost zijn van de verlies-situatie / conflict met partner, ofwel aanvaarding, berusting, verwerking, etc. 

Lichaam: Na de conflictoplossing (CL) wordt het weefselverlies aangevuld met nieuwe cellen, idealiter met behulp van streptokokkenbacteriën. Genezingssymptomen zijn pijn die wordt veroorzaakt door de zwelling. Een ontsteking of “infectie” van de eierstokken wordt adnexitis genoemd (dezelfde medische term wordt gebruikt voor een ontsteking van de eileiders).

Een bijzonder kenmerk van de genezing van de eierstokken is de ontwikkeling van een eierstok-cyste. Op voorwaarde dat er geen conflictrecidieven zijn die de genezing onderbreken, duurt het proces van het ontstaan van de eierstok-cyste, net zoals bij een zwangerschap, negen maanden (zie ook testiculaire cysten, niercysten en bijniercysten). De cystevorming vindt in verschillende stappen plaats.

Tijdens PCL-A fase vormt zich op de plaats van de necrose een met vloeistof gevulde capsule of cyste. Met waterretentie (SYNDROOM), dat wordt veroorzaakt door een actief bestaans- of existentieconflict, kan een cyste in de eierstokken vrij groot worden, omdat het vastgehouden vocht wordt opgeslagen in het genezingsgebied. Grote cyste (n) veroorzaken aanzienlijke pijn en hevige menstruatiebloedingen. Wat wordt aangeduid als “poly cystische eierstokken” (PCO) wijst op meerdere verliesconflicten die resulteren in “veel” cysten.

Om het celverlies dat tijdens de conflictactieve fase optrad te herstellen, beginnen de ovariële cellen zich te vermenigvuldigen in de cyste. In dit vroege stadium hecht de cyste zich aan het aangrenzende weefsel ten behoeve van de bloedtoevoer. Het hechten aan aangrenzend weefsel stabiliseert de cyste bovendien. Wordt in deze fase een diagnose gesteld dan luidt deze “invasieve of infiltrerende” eierstokkanker en wordt ten onrechte verondersteld dat deze zou kunnen uitzaaien naar nabijgelegen organen. Op basis van de Vijf Biologische Wetten kunnen de nieuwe eierstokcellen niet als “kankercellen” worden beschouwd, omdat de celvermeerdering in werkelijkheid weefselherstel is.

OPMERKING: De conventionele geneeskunde maakt gebruik van een “kankerantigeen”, CA 125 genoemd, als een tumormarker voor eierstokkanker. Net als de PSA-test is de screeningstest CA 125 onbetrouwbaar en niet overtuigend. “Het probleem is dat hoewel CA 125 wordt geproduceerd door epitheliale eierstokkankercellen, het ook door normale cellen wordt aangemaakt. Sommige mensen hebben van nature hoge niveaus van CA 125. In veel gevallen kan ontsteking of irritatie van weefsels in de buik of aandoeningen waaronder baarmoederfibromen de CA 125-niveaus doen stijgen. Endometriose, leveraandoeningen, waaronder hepatitis en cirrose, en bekkenontstekingsziekte kunnen ook het CA 125-niveau beïnvloeden. Aan de andere kant heeft 10 tot 20 procent van de ovariumkankerpatiënten een normaal van CA 125 niveau, wanneer hun tumoren worden gediagnosticeerd. Eén studie toonde aan dat onder de patiënten met ‘stadium 1 eierstokkanker’ minder dan de helft normale niveaus van CA 125 had. “(Speciaal verslag: Tumormarker CA 125)

Na de epileptoide-crisis heeft de cyste het grootste deel van zijn vocht verloren. In PCL-B wordt de cyste hard, maakt hij zich van het aangrenzende weefsel los en wordt hij, met bloedvaten begiftigd, volledig geïntegreerd in de hormoonproducerende functie van de eierstokken. En dit is exact het biologische doel! De boost van oestrogeen die door de cyste wordt geproduceerd maakt de vrouw die een nakomeling of een partner heeft verloren nóg aantrekkelijker, terwijl ze tegelijkertijd haar bereidheid om te paren vergroot, waardoor ze in een ideale positie is om het verlies goed te maken en opnieuw zwanger te worden.

OPMERKING: Alle organen die afkomstig zijn van het nieuw mesoderm (“luxe groep”), inclusief de eierstokken, tonen hun biologische doel aan het einde van de genezingsfase. Nadat het genezingsproces is voltooid is het orgaan of weefsel sterker dan voorheen, waardoor het organisme beter voorbereid is op een conflict van dezelfde soort.